Economisme

Ik begrijp dat wel, dat je helemaal genoeg van altijd weer die cijfertjes hebt. Dus ik sta wel achter hem, Jesse Klaver, de man die met een kruistocht tegen het rendementsdenken en de toetsingscultuur zijn stempel op de huidige politiek wil zetten.

Iedereen kent de verhalen uit de zorg waarin iedere handeling tot op de minuut getoetst wordt. Een Aldi-managementsstijl voor mensenwerk, dat past niet. Ooit geweten dat de kosten van pesten op de werkvloer tussen de 2 tot 4 miljard euro per jaar worden geschat? Soms horen cijfers gewoon een ondergeschikte rol te spelen.

Maar als dat je politieke doel is dan moet je wel met alternatieven komen. En daar is helaas nog niet heel veel van te merken. “Inhoudelijk zo mager als een fotomodel”, schreef Frank Kalshoven in de Volkskrant.

Klaver kan er zelf wel om lachen, maar Kalshoven heeft wel een punt, is er wel voldoende onderbouwing mogelijk zonder alle cijfers?

Net als het bedrijfsleven is de overheid vaak gebaat bij cijfers. Als een investering van een X bedrag meer dan X opbrengt is die investering zijn geld waard, klare taal, onderbouwde keuze. Doe je daar niet aan mee dan krijg je beslissingen die je baseert op je onderbuik. Politiek ga je niet bedrijven met een mix van onderbuik, fingerspitzen en een beetje jing-jang. Hoop ik.

Tijd voor andere meetpunten dus, want nu krijgt vooral zijn gevecht tegen de cijfers aandacht. Als reactie op de miljoenennota liet de NOS ook Jesse Klaver natuurlijk even reageren, “Er wordt gedaan alsof Nederland bestaat uit zeventien miljoen koopkrachtcijfers, vindt Kamerlid Jesse Klaver van GroenLinks”. Hij heeft ook nog een mening over vluchtelingen en duurzaamheid, maar helaas verslaat de NOS alleen zijn kruistocht.

Hij staat natuurlijk voor veel meer. “Rechtvaardigheid, duurzaamheid en compassie zijn belangrijker dan economische groei” is ook een uitspraak van hem. Misschien moet hij dat eens naar cijfers ombouwen, dat we met Groen Links naar een Bruto Nationaal Geluk toegaan. Zo win je ook mijn stem wel weer terug.